Alaskan Malamute

Historia rasy:

Alaskan Malamute to jedna z czterech ras zaprzęgowych obok Samoyeda, Siberian Husky i Psa Grenlandzkiego. Jest jedną z najstarszych ras arktycznych psów zaprzegowych hodowanych do ciągnięcia ładunków, która od początku praktycznie nie zmieniła swojego wyglądu i charakteru. Nazwa rasy pochodzi od plemienia Malemutów żyjącego na wyżynach Alaski. Pierwotne malamuty niemal wyginęły, jednak w 1926 roku w USA podjęto działania zmierzajace do zachowania czystości krwi tej rasy i jej rekonstrukcji. Alaskan malamute to dziś najwiekszy i najsilniejszy pies zaprzegowy.

Temperament/charakter:

Malamut to pies niezwykle pracowity, wytrzymały i aktywny. Bardzo czuły, towarzyski, przyjacielski i łagodny, otwarty i wierny oddany towarzysz bez predyspozycji do stróżowania za to z silnie rozwiniętym instynktem sfory oraz naturalnym instynktem myśliwskim. Malamut jest psem zaradnym, suwerennym i inteligentnym, a jednoczesnie bardzo lubiącym towarzystwo ludzi, dość cieprliwym wobec dzieci i nie znoszącym samotności.

Potrzeby rasy:

alaskan malamute wymaga dużo ruchu i aktywności związanych z wrodzonymi predyspozycjami tej rasy z uwagi na niespożytą energię i żywy temperament. Pies ten jest świetnie sprawdzi się we wszystkich dyscyplinach takich jak zaprzęgi, canicross, dogtrekking, bikejoring, skijoring, backpacking czy dogsledding. Opiekun psa tej rasy musi zdawać sobie sprawę z tego, że malamut wymagac będzie od niego codziennej aktywności, spacer na smyczy, nawet długi nie zaspokoi jego potrzeb. Ten pies podobnie jak Husky musi pracować, realizować cele i wykonywac zadania inaczej szybko się znudzi. Nie nadaje się dla osób nieodświadczonych, wymaga determinacji i konsekwencji w treningu ze względu na swój temperament i wrodzoną niezależność.

Informacje dodatkowe:

Malamute jest na ogól psem zdrowym i odpornym jednak ma tendencję do dysplazji stawów biodrowych oraz zaćmy. Zdarzają sie także wrodzone choroby serca, padaczka i choroby skórne.Badania przeprowadzone w 2004r przez Brytyjski Kennel Club wykazały, że główną przyczyną zgonów w tej rasie był rak. Najlepiej czuje się na dworze i w chłodzie. Częste przebywanie w nagrzanych pomieszczeniach może spowodowac utratę wrodzonej odpornosci. Szata nie jest trudna w pielęgnacji jednak wymaga bardzo wyczesywania zwłaszcza w okresie linienia ze względu na obfity podszerstek.

[pdf-embedder url=”https://dog.net.pl/wp-content/uploads/2017/10/2431.pdf”]