Dalmatyńczyk

Historia rasy:

Historia rasy nie jest dokładnie znana, wiadmo jednak że jest to dość stara eurpejska rasa. Przypuszcza się że pochodzi ze wschodnich rejonów Morza Śródziemnego, z prowincji Dalmacja skąd wzięła sę jej nazwa. Psy te wykorzystywano do polowań na grubą zwierzynę, jako psy obrończe a w późniejszym okresie jako psy do powozów – biegnąc przed powozem i szczekając pełniły rolę klaksona oraz jako część załlogi wozów strażackich w USA (do dziś psy tej rasy są maskotką strażaków). Pierwszy nieoficjalny wzorzec opracowano w 1882 roku. Rasa została zarejestrowana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną w 1955

Temperament/charakter:

Temperament Dalmatyńczyka zblizony jest do temperamentu psów gończych. Pies te był używany do obrony i polowań, ma więc znakomity węch oraz rozwinięty instynkt myśliwski i gończy. Dalmatyńczyk jest psem pełnym energii, żywym, inteligentnym i łatwym do ułożenia. Odznacza się odwagą i śmiałością, stróżowanie leży w jego naturze, pozbawiony jest jednak agresji czy nerwowowści i rzadko szczeka. Jest psem wiernym, przywiązanym i oddanym rodzinie oraz świentym opiekunem dzieci, którym niestrudzenie towarzyszy w zabawach.

Potrzeby rasy:

Dalmatyńczyk potrzebuje dużo aktywności, ruchu, zabaw i urozmaicenia – zwłaszcza podczas treningu. Bywa uparty wiec trening warto rozpocząć wcześnie, mając na uwadze by był on różnorodny. Wielokrotne powtarzanie tych samych ćwiczeń szybko tego psa znudzi i zniechęci. Najlepiej sprawdzi się u boku aktywnej rodziny, która zapewni mu odpowiednią dawkę zajęć i ćwiczeń psychofizycznych. Opiekun dalmatyńczyka musi być konsekwentny, zdecydowany i kreatywny. Pies w kropki świetnie nadaje się do wielu psich sportów, jako towarzysz wszelkich zajęć na świeżym powietrzu, kompan pieszych i rowerowych wycieczek, jest bardzo wytrzymały i potrafi biegac na długich dystansach. Szczęśliwy Dalmatyńczyk zawsze spędza czas u boku swojego opiekuna lub z rodziną, nie powinien być izolowany i separowany.

Zdrowie i pielęgnacja:

Króka sierść dalmatyńczyka jest prosta i nieskomplikowana w pielęgnacji, wystarczy regularne czesanie sierści, która wypada przez cały rok. Mimo, że psy tej rasy żyja dość długo mają predyspozycje do niektórych chorób. Bardzo często wystepuje głuchota zwiazana z białym umaszczeniem.Tylko 70% psów tej rasy ma sprawy narząd słuchu. Rasa ma także skłonności do kamicy moczanowej, skrętu żołądka, niedoczynności tarczycy i dysplazji stawu biodrowego.

[pdf-embedder url=”https://dog.net.pl/wp-content/uploads/2017/10/1531.pdf”]