Ogar polski

 

Pochodzenie:  Polska
Grupa:  6
Sekcja:  1.01.2017 Duże psy gończe
Próby pracy:  Tak
Średnia długość życia:  ok. 12-13 lat
Wysokość:  55-65cm
Waga:  20-32 kg
Użytkowość:  Pies gończy
Aktywność:
Podatność na szkolenie:
Zdrowie:
Pielęgnacja:
Towarzyskość:
Dziecko:
Dla alergików: Nie
Przykładowe aktywności: mantrailing
dogtrekking
Jogging
nosework
Rally-o
agility

Historia rasy:

Ogar Polski to jedna z pięciu polskich ras, która podobnie jak wszystkie europejskie psy gończe pochodzi od psów św. Huberta. W Polsce psy w typie ogara znane byly już w XIV wieku i cieszyły dużą popularnoscią i uznaniem wśród szlachty i wyższych wartsw społecznych. W XIX wieku psy czystej rasy niemal wyginęły na skutek zubożenia szlachty. Po wojnie rekonstrukcji rasy podjął się płk. Piotr Kartawik sprowadzając z Litwy cztery psy, które stały się początkiem hodowli.Wzorzec rasy opracowany został przez Jerzego Dylewskiego w 1964 roku, a zatwierdzony przez Związek Kynologiczny w listopadzie 1966 roku.

Temperament/charakter:

Ogar Polski jest psem o zrównoważonym temperamencie i łagodnym, przyjaznym usposobieniu. Ma doskonały węch i zmysł orientacji oraz ogromną pasję łowiecką. Podczas polowania i pracy jest wytrwały i bardzo dokladny, lecz niezbyt szybki. Świetnie sprawdza się w każdych, nawet bardzo trudnych warunkach. Potrafi pełnić role stróża, choć łagodny i nieagresywny, donośnym szczekaniem zasygnalizuje niebezpieczeństwo.Jest bystry, ciekawski, inteligentny i szybko się uczy, uwielbia towarzystwo ludzi oraz innych psów, jest wyrozumiały i cierpliwy wobec dzieci.

Potrzeby rasy:

Ogar lubi ruch i aktywność – zwłaszcza związaną z tropieniem i pogonią. Jest długodystansowcem, bardzo wytrzymałym, ale niezbyt szybkim. Świetnie sprawdzi się jako towarzysz aktywnej osoby podczas joggingu czy wycieczek rowerowych i pieszych. Najlepiej zapewnić mu możliwość zabaw i kontaktów z innymi psami. Ogar dobrze czuje się w grupie, nadaje się wiec do domu, gdzie jest więcej psów. Sprawdzi się także jako członek rodziny z dziećmi. Ogar szybko się uczy, jest jednak dość niezależny co powoduje pewne trudności wychowawcze zwłaszcza dla niedoświadczonego opiekuna. Mimo, że jest psem bardzo pojętnym, nie należy oczekiwać od niego bezwzględnego posłuszeństwa. Opiekun Ogara musi wykazać się spokojem, opanowaniem i cierpliwością podczas treningu, a także żelazną konsekwencją. Ogar kiepsko znosi przymus, podniesiony ton głosu i nerwową atmosferę.

Zdrowie i pielęgnacja:

Pielęgnacja Ogara jest prosta i nieskomplikowana. Wystarczy regularne wyczesywanie, zwłaszcza w okresie linienia. Rasa należy do zdrowych i odpornych. Z częściej występujących schorzeń można wymienic wady powiek (zwłaszcza entropia) oraz infekcje uszu powodowane słabą wentylacją kanału słuchowego.

[pdf-embedder url=”https://dog.net.pl/wp-content/uploads/2017/10/521.pdf”]