Pekińczyk

Historia rasy:

Pekińczyk to jedna z najstarszych ras psów, wyhodowana w Mandżurii. Do połowy XIX wieku znana była wyłącznie w Chinach a historia tych psów związana była z religią buddyjską. Pekińczyk uważany był za największy skarb cesarzy, pełnił rolę psa świątynnego, którego otaczano czcią. Uważano, że potrafi odpędzać złe duchy i w razie niebezpieczeństwa zamieniać się w lwa. Za kradzież pekinczyka groziła kara śmierci. Bardzo długo pieski te żyły wyłącznie na dworach cesarskich. Do Europy dotarły ok. 1860 roku po zdobyciu cesarskiego pałaca letniego przez Brytyjczyków w czasie wojny opiumowej. Mimo, że cesarzowa nakazała strażnikom zabicie wszystkich psów by nie dostały się w ręce Brytyjczyków, kilka z nich udało się wywieźć do Anglii. Pierwszy wzorzec rasy opracowany został w Wielkiej Brytanii, a oficjalnie rasę uznano w 1910 roku przez angielski Kennel Club. Wzorzec zatwierdzono w roku 1967 roku. Do Polski pierwsze psy tej rasy trafiły w 1925 roku.

Temperament/charakter:

Pekińczyk to pies odważny, śmiały, waleczny, pewny siebie i bardzo czujny. Jest niezależny i samodzielny w działaniu, powściągliwy, nieufny, z rezerwą podchodzi do nieznanych osób. Potrafi donośnie szczekać w razie niebezpieczeństwa.Jest inteligentny, żywiołowy, wesoły, skłonny do zabawy, ma żywy temperament, ale lubi spokój i nie nadaje się do domu pelnego rumoru i hałasu.To pies oddany opiekunowi, arystokratyczny i dumny. Nie lubi krzyku i przymusu ani pospiechu. Potrafi się długo dąsać i jest pamiętliwy.

Potrzeby rasy:

Pekińczyk potrzebuje spokojnego domu, opanowanego, zrównoważonego i pewnego siebie opiekuna, który zapewni mu odpowiedni poziom wygód. Ten pies lubi prowadzić unormowany tryb życia i spokój. Najlepiej czuje się u boku dorosłego lub starszego opiekuna, który poświeci mu calą uwagę oraz w domu bez dzieci. Nie należy jednak popadać w przesadę, pekińczyk pozostaje psem i jak każdy przedstawiciel gatunku ma swoje potrzeby, które musi realizować. Nie jest sportowcem, jednak świetnie nadaje się na długie spacery i przechadzki. Wspólne zabawy powinny być atrakcyjne i urozmaicone. Trening pekińczyka może być kłopotliwy i dość trudny z uwagi na dość specyficzny charakter, upór i niezależność pieska. Konieczna jest zatem kreatywność i żelazna konsekwencja, a także cierpliwość, opanowanie i spokój, bez krzyku i ostrego traktowania.

Zdrowie i pielęgnacja:

Szata pekińczyka dosć obficie linieje, wymaga regularnych zabiegów pielęgnacyjnych i czesania, nie wymaga jednak strzyżenia. Rasa zwykle cieszy się dość dobrym zdrowiem, mogą jednak występować choroby oczu, związane z niedrożnością kanalików łzowych, choroby skóry i kręgosłupa. Z uwagi na skrócona kufę ma problemy z oddychaniem i może łatwo ulegać zagrażającemu życiu przegrzaniu. Duża głowa pekińczyka uniemożliwia naturalny poród, dlatego zwykle pieski rodzą się przez cesarskie cięcie.

[pdf-embedder url=”https://dog.net.pl/wp-content/uploads/2017/10/2071.pdf”]