Udar cieplny inaczej HIPERTERMIA to stan zagrożenia życia, na skutek podwyższenia temperatury wewnętrznej  ciała psa.
Najczęściej udar cieplny rozwija się, kiedy pies  zostaje wystawiony na działanie wysokiej temperatury i promieni słonecznych bez dostępu do cienia i wody np. pozostawiony w mocno nagrzanych pomieszczeniach, samochodach czy nieosłoniętych kojcach.
Czasami rozwija się także tzw. wysiłkowy udar cieplny. Może do niego dojść w sytuacji , gdy zwierzę jest bardzo aktywne fizycznie w otoczeniu o wysokiej temperaturze i wilgotności. Klasycznym przykładem może być uprawianie sportu z psem w ciepłe i słoneczne dni.

Trzeba pamiętać, że psy nie pocą się tak jak ludzie. Jedyne gruczoły potowe u psa znajdują się na opuszkach łap., a sposobem na odprowadzanie ciepła i chłodzenie jest ziajanie.

Szczególnie wrażliwe na przegrzanie są zwierzęta młode, ciężarne, starsze oraz otyłe oraz cierpiące na schorzenia kardiologiczne czy zaburzenia układu oddechowego. Bardzo podatne są także psy z wąskimi nozdrzami oraz rasy brachycefaliczne (z płaską twarzoczaszką) jak np. mops, bokser, buldog, pekińczyk czy shih-tzu.

PRAWIDŁOWA TEMPERATURA

Prawidłowa temperatura u psów waha się między 37,5°C – 39°C, przy czym mogą występować jej nieznaczne różnice zależnie od wielkości i wieku psa.

stan podgorączkowy  – temp. wewnętrzna  39,1-39,3°C
niska gorączka – temp. wewnętrzna  39,3 – 39,4°C
średnia gorączka – temp. wewnętrzna  39,5 – 40°C
wysoka gorączka – temp. wewnętrzna  40,5 – 41°C

OBJAWY UDARU CIEPLNEGO

Pierwszymi pojawiającymi się objawami przegrzania u psa są:

– bardzo wysoka temperatura wewnętrzna – ok.  40,5-43,0°C
– silne, intensywne ziajanie
– znaczne osłabienie
– brak koordynacji ruchowej
– szybka akcja serca
– silne tętno
– przekrwienie oraz suchość błon śluzowych

W miarę pogarszania się stanu psa może dość do wstrząsu i pojawić się mogą:

– biegunka i wymioty
– płytki oddech (na skutek zmęczenia oddechowego i długotrwałego ziajania)
– drgawki (objawy padaczkowe)
– słabe tętno
– szare błony śluzowe
– utrata przytomności, śpiączka

POSTĘPOWANIE

– przenieś psa w chłodne, zacienione miejsce
– zapewnij dostęp do świeżej i chłodnej wody, pozwól psu się napić
– możesz podać psu elektrolity oraz wmasować w dziąsła odrobinę miodu
– namocz ręcznik chłodną wodą i owiń głowę psa (pamiętaj by co jakiś czas zmieniać kompres, który będzie się nagrzewał)
– schładzaj pachwiny i pachy psa (np. przy użyciu cold pack’ów lub zimnych okładów zrobionych z woreczków z lodem owiniętych w materiał)
– namocz lub polewaj łapy psa chłodną wodą
– wachluj psa lub jeżeli jesteś w posiadaniu wentylatora – skieruj na niego strumień powietrza
– co jakiś czas (co ok. 10min) sprawdzaj temperaturę psa
– jeśli doszło do zatrzymania akcji serca i oddechu rozpocznij reanimację
– niezależnie od stopnia nasilenia objawów  – jak najszybciej zabierz psa do weterynarza

ZAPOBIEGANIE

– w cieple dni, ogranicz spacery w godzinach o największym nasłonecznieniu
– na spacery wybieraj miejsca zacienione i chłodne – parki, las itp.
– zawsze zabieraj ze sobą wodę dla psa
– ogranicz treningi oraz sporty i unikaj nadmiernej aktywności fizycznej.  Pamiętaj, że podczas uprawiania sportu temperatura ciała psa się podnosi, a pracujące mięśnie wytwarzają dodatkowo ciepło.
– ogranicz używanie kagańca, a jeżeli z różnych względów Twój pies musi mieć założony kaganiec, dobierz rodzaj i rozmiar kagańca w taki sposób, by pies mógł w nim swobodnie ziajać oraz napić się wody.
– unikaj szybko nagrzewających się powierzchni takich jak asfalt czy bruk, ponieważ pies bardzo łatwo może poparzyć sobie łapy.
-jeżeli wybierasz się  z psem nad wodę, pamiętaj, by po kąpieli zapewnić psu zacienione miejsce do wyschnięcia i nigdy nie pozostawiaj psa do wyschnięcia na słońcu!

opracowanie własne dog.net

Hipotermia czyli wychłodzenie organizmu to stan w którym temperatura wewnętrzna spada poniżej wartości prawidłowych.

Najczęściej hipotermia rozwija się w sytuacjach gdy pies przebywa na zimnie bez dostępu do ciepłego pomieszczenia (np. podwórko, niedocieplana buda), lub zostaje dłuższą chwilę zanurzony w zimnej wodzie. Nie są to jednak jedyne sytuacje w których może dość do hipotermii. Wychłodzenie organizmu może być także skutkiem chorób (np. zatrucie, wstrząs, choroby nerek, niedoczynność tarczycy) lub urazów.

PRAWIDŁOWA TEMPERATURA

Prawidłowa temperatura u psów waha się między 37,5 – 38,5°C, przy czym mogą występować jej nieznaczne różnice zależnie od wielkości i wieku psa.

Lekka hipotermia  – temp. wewnętrzna  32,3-37,2°C
umiarkowana hipotermia – temp. wewnętrzna  27,8-32,2°C
głęboka hipotermia – temp. wewnętrzna  poniżej 27,8°C

OBJAWY HIPOTERMII

Pierwszymi pojawiającymi się objawami lekkiej hipotermii u psa są:

– drżenie mięśni
– skulona pozycja ciała
– chłodne w dotyku ciało psa
– osłabienie
– senność
– zaburzenia świadomości

W miarę pogarszania się stanu psa i dalszego spadku temperatury pojawić się mogą:

– apatia
– spowolniony oddech
– niemiarowe bicie serca
– spadek poziomu cukru
– brak reakcji źrenic na światło
– utrata świadomości
– tętno i bicie serca może być niewyczuwalne

POSTĘPOWANIE

– przenieś psa w ciepłe miejsce i zacznij ogrzewać
– przykryj psa kocem (możesz wykorzystać koc ratunkowy – folię NRC)
– podaj psu do picia ciepły płyn (wodę, rosół)
– jeżeli wychłodzenie nastąpiło na skutek zamoczenia w zimnej wodzie – osusz psa ręcznikiem
– zastosuj termofor jeżeli jesteś w jego posiadaniu
– ogrzewaj szyję psa oraz pachy i pachwiny – możesz zastosować butelki z ciepłą wodą
– możesz wmasować w dziąsła odrobinę miodu
– przykryj psu łapy i delikatnie je masuj aby pobudzić krążenie – nie stosuj tej metody jeżeli doszło do odmrożenia!
– co jakiś czas (co ok. 10min) sprawdzaj temperaturę psa
– jeśli doszło do zatrzymania akcji serca i oddechu rozpocznij reanimację
– niezależnie od stopnia nasilenia objawów  – jak najszybciej zabierz psa do weterynarza

ZAPOBIEGANIE

– w sezonie zimowym, gdy temperatura spada znacznie poniżej zera ogranicz spacery,
– przy temperaturze powietrza poniżej -5°C  wyprowadzaj psa jedynie na spacer fizjologiczny (zasada nie dotyczy psów o gęstej okrywie włosowej oraz ras przystosowanych do niskich temperatur jak rasy północne, psy zaprzęgowe itp.).
– jeżeli Twój pies na stałe przebywa na dworze, w zewnętrznym kojcu, dopilnuj by odpowiednio zaizolować kojec/budę przed zimnem i wiatrem oraz zapewnić wyściółkę i cieple legowisko. Na okres mrozów (gdy temperatura spada poniżej zera) zabieraj go do domu.
– zabezpiecz łapy psa  – poduszki można posmarować np. wazeliną lub specjalnym preparatem,  aby zabezpieczyć łapy przed działaniem mrozu i soli drogowej. Możesz zaopatrzyć psa w specjalne buty,  o ile zostanie przyzwyczajony do ich noszenia.
– w przypadku psów o krótkiej sierści i słabym podszerstku, wychodząc na spacer zabezpiecz psa kubraczkiem, kurtką lub kamizelką.
– na spacerze wprowadzaj elementy aktywności aby rozgrzewać mięśnie psa i nie doprowadzić do utraty ciepła.
– uważaj na zamarznięte zbiorniki wodne, pokrywa lodu łatwo może zarwać się pod psem
– na wszelki wypadek zabieraj ze sobą ręcznik, koc lub folię NRC

Zima to trudna pora roku dla wielu psich dusz. Wiele ras nie jest przystosowanych do przebywania w tak niskich temperaturach i bardzo kiepsko je znoszą. Poniżej kilka pożytecznych wskazówek, przydatnych podczas zimowego sezonu:

• w tak siarczyste mrozy ograniczamy spacery (zasada nie dotyczy psów przystosowanych do takich warunków jak rasy północne, które w takich warunkach czują się najlepiej lub psów o bardzo gęstej i bogatej okrywie włosowej jak Mastif tybetański czy Nowofundland). Zwłaszcza jeżeli pies nie biega tylko spaceruje na smyczy, jego organizm szybko zacznie się wychładzać. Jeżeli chcemy aby nasz pies lepiej zniósł spacer i miał z niego więcej frajdy to zadbajmy o jego aktywność! Więcej ruchu to szybsze krążenie i lepiej rozgrzane mięśnie (a opiekun zyskuje lepszą kondycję!)
• w przypadku psów o niewielkich gabarytach lub o słabej okrywie włosowej pamiętajmy o dodatkowej ochronie w postaci kubraczka/płaszczyka itp. Najlepiej wiatro- i wodoszczelnego, który ochroni zwierzę przed wychłodzeniem.
• w tak duże mrozy nietrudno o odmrożenia, nasze psy stąpają po ziemi gołymi poduszkami. Poza tym zimą ziemia pokryta jest zmarzniętym śniegiem i lodem co zwiększa możliwość urazu i skaleczenia delikatnej psiej poduszki. Warto wypróbować  specjalne dla psich łap buty, które ochronią i przed mrozem i przed urazami. Oczywiście najpierw trzeba jednak psiaka przyzwyczaić do ich noszenia!
• uwaga na sól, która powszechnie stosowana jest w sezonie zimowym! Psie łapki niekoniecznie dobrze ją znoszą, sól działa drażniąco i może powodować ból, zwłaszcza jeżeli dodatkowo są podrażnione od chodzenia po zmarzniętym śniegu . Pamiętajcie by psie łapy zabezpieczyć np. poprzez posmarowanie bezpośrednio przed spacerem warstwą wazeliny lub maścią z lanoliną lub dodatkiem wosku pszczelego, która je ochroni i natłuści. Dodatkowo po każdym spacerze przemywamy łapki wodą by pozbyć się z nich soli. W przypadku gdy podrażnienia już występują warto dodatkowo zaopatrzyć się w preparat do pielęgnacji opuszek łap wspomagający gojenie i łagodzący podrażnienia.

Co może zaszkodzić Twojemu psu?

1. Niektóre produkty spożywcze takie jak:
– Alkohol
– Kakao i słodycze zawierające kakao
– Herbata
– Kawa

2. Owoce i warzywa:
– Awokado
– Grzyby
– Cytrusy
– Rodzynki
– Winogrona
– Orzechy (np. makadamia) i migdały
– Czosnek
– Cebula
– Zielone pomidory
– Zielone części ziemniaka, obierki

Niestrawność i wzdęcia powodować mogą także:
– Warzywa kapustne
– Groch i warzywa strączkowe
– kości

3. Przyprawy:
– Sól
– Pieprz
– Słodzik (ksylitol)
– Gałka muszkatołowa

 4. Stosowane powszechnie leki oraz witaminy:
– Leki uspokajające
– Paracetamol
– Ibuprofen
– Naproxen
– Kwas acetylosalicylowy
– Witamina D

5. Rośliny ozdobne – te najpowszechniej występujące w naszych domach, które są szkodliwe to:
– Bluszcz Pospolity
– Begonia
– Dracena
– Pelargonia
– Kalanchoe
– Skrzydłokwiat
– Aloes
– Eukaliptus
– Kaktusy
– Asparagus
– Filodendron
– Kroton
– Schefflera
– Cyklamen Perski
– Diffenbachia
– Figowiec Benjamina
– Gardenia
– Hiacynt
– Hibiskus
– Monstera Dziurawa
– Oleander
– Róża pustyni
– Sagowiec
– Wilczomlecz (Gwiazda Betlejemska),
– Awokado
– Pomarańcza
– Cytryna Zwyczajna

6. Środki owadobójcze, trutki na gryzonie, ślimaki np. Strychnina, Naftalen, Metaldechyd, Arszenik, Kumaryna czy Tal.

7. środki czystości, artykuły gospodarstwa domowego:
– Sól kuchenna
– Chlor (wybielacze i płyny do WC),
– Fluor (pasty do do zębów)
– Glikol etylenowy (płyn do chłodnic)
– Wodorotlenek sodu (udrażniacze rur np„kret”)

Substancje ropopochodne np. nafta, olej napędowy, podpałka do grilla, benzen, rozpuszczalniki do farb czy smary

JAK DOCHODZI DO ZATRUCIA?

Najczęściej poprzez spożycie trującej substancji lub produktu. Nasze psy lubią pod naszą nieobecność lub nieuwagę zjadać np. słodycze, leki, obgryzać domowe rośliny. Niszczą pojemniki i opakowania ze środkami czystości jak proszki do prania, wybielacze itp. Zdarzają się także sytuacje, że pies zliże słodki w smaku płyn do chłodnicy rozlany w garażu lub zje trutkę na gryzonie lub ślimaki. Do zatrucia może również dość poprzez wdychanie oparów toksycznych substancji lub zetknięcie skóry z trującą substancją.

NAJCZĘSTSZE OBJAWY ZATRUCIA:

nudności, wymioty
biegunka,
wzdęcia, ból brzucha
brak apetytu,
ślinotok,
drgawki, dreszcze, drżenie mięśni,
gorączka,
apatia, otępienie, osłabienie
pobudzenie psychoruchowe, niepokój,
zmiana zabarwienia moczu, zwiększone lub zmniejszone oddawanie moczu,
zaburzenia lub niewydolność oddechowa,
zaburzenia pracy serca,
W skrajnych przypadkach może dość do uszkodzenia wątroby, nerek, mózgu, wstrząsu, utraty przytomności, zapaści, śpiączki a nawet do śmierci.

Objawy zatrucia będą zależeć od rodzaju produktu/substancji, z którą pies miał kontakt oraz jej dawki/ilości.

POSTĘPOWANIE

– Niezwłocznie skontaktuj się z weterynarzem, jeżeli jesteś w stanie to ustalić – powiedz mu czym zatruł się pies, w miarę możliwości zabierz opakowanie produktu ze sobą.
Jeżeli spożycie produktu/substancji nastąpiło nie później niż 3 godziny od zdarzenia (zjedzenia, połknięcia) – wywołaj wymioty. Do tego celu dobrze nadaje się 3% roztwór wody utlenionej. Podaj go w dawce 1-2 ml/kg m.c. Odczekaj ok 10 minut, jeżeli wymioty nie wystąpią do tego tego czasu, podaj drugą dawkę w tej samej ilości.
UWAGA – nie wywołuj wymiotów jeżeli:
– pies połknął substancję żrącą. Możesz spróbować ją rozcieńczyć przez podanie psu wody lub mleka.
– pies spożył/połknął środki chemiczne
– wystąpiły zaburzenia oddechowe, neurologiczne, drgawki lub gdy pies jest nieprzytomny,
– Substancje kwasowe neutralizuj zasadą (np. mleczko zagęszczone do kawy), a substancje zasadowe kwasem (np. rozcieńczony kwasek cytrynowy lub sok z cytryny)
– Podaj psu do pyska węgiel aktywowany w dawce 1-4 g/kg m.c. (zwykle podawana dawka to 1 tabletka na 5kg m.c.)
UWAGA – nie podawaj węgla w przypadku zatrucia kwasem, zasadą lub środkami ropopochodnymi.
– W przypadku gdy substancja toksyczna miała kontakt ze skórą psa, spłucz go wodą, użyj delikatnego szamponu dla psów, aby zapobiec jej dalszemu wchłanianiu,
– Jeżeli nastąpiło zatrzymanie oddechu lub akcji serca rozpocznij reanimację
– Jak najszybciej przewieź psa do weterynarza

Gdy z naszym pupilem dzieje się coś niepokojącego, często wpadamy w panikę. Szczególnie w sytuacji alarmowej nie wiemy co robić, na czym skoncentrować się w pierwszej kolejności.  Chcemy pomóc zwierzęciu, ale boimy mu się zaszkodzić . W takich sytuacjach świetnie sprawdzają się pewne schematy postępowania, dzięki którym nic nie ujdzie naszej uwadze i będziemy mieć pewność, że wykonujemy wszystko według planu.

Co zatem należy zrobić, będąc świadkiem wypadku lub sytuacji krytycznej z udziałem czworonoga?

1. Zadbaj o bezpieczeństwo swoje, poszkodowanego zwierzęcia oraz osób trzecich.
2. Bądź przygotowany na konieczność unieruchomienia zwierzęcia lub jego skrępowania.
3. Zapewnij zwierzęciu ciepło i spokój – w ten sposób zapobiegasz wstrząsowi.
4. Rozpoznaj, czy nagły przypadek, którego jesteś świadkiem, jest jednocześnie sytuacją zagrażającą życiu:
   • Zaobserwuj, czy występują zaburzenia, które wymagają natychmiastowej interwencji lekarskiej i zajmij się nimi w pierwszej kolejności.
   • Oceń objawy życiowe
5. Przeprowadź reanimację (jeśli jest taka potrzeba).
6. Rozpoznaj główną dolegliwość i w miarę możliwości usuń czynnik wywołujący:
   • Zatrzymaj krwawienie.
   • Zajmij się ranami.
   • Unieruchom złamania.
   • Opatrz pozostałe dolegliwości.
7. Zadzwoń do lecznicy i poinformuj o sytuacji; powiedz, że właśnie do nich jedziesz. Niech personel będzie przygotowany.
8. Bezpiecznie przetransportuj psa do lecznicy weterynaryjnej

opracowanie: Justyna Krauze, technik wet.

Postępowanie z urazami

Zapamiętaj kilka kluczowych zasad:

• Krwawienie z rany jest naturalnym odruchem, pozwalającym na wymycie z niej niebezpiecznego materiału. To taki pierwszy mechanizm oczyszczania, dzięki któremu wypływająca krew wymywa z rany szkodliwe cząstki i mikroorganizmy.
• Nigdy nie płucz i nie oczyszczaj ran, które intensywnie krwawią – to może tylko nasilić krwotok. Zamiast tego przyłóż do krwawiącego miejsca gazę i mocno uciskaj.
• Uszkodzenia, z których nie leci krew, należy jak najszybciej oczyścić i zabezpieczyć przed zabrudzeniem.
• Jeśli sierść wokół rany jest długa, skróć ją za pomocą nożyczek o zaokrąglonych brzegach. To zasadniczo ułatwi dalsze postępowanie z raną oraz zapobiegnie ponownemu zanieczyszczeniu.
• Przemyj ranę chłodną wodą. Staraj się nie dotykać rany (miejsca zranione bolą i te czynności na pewno wywołają obronę zwierzęcia).
• Odkaź zranione miejsce roztworem antyseptycznym (rivanol, octenisept). Staraj się nie używać wody utlenionej – wywołuje ona pieczenie i niepotrzebnie potęguje dyskomfort zwierzaka.
• Zawsze sprawdzaj, czy opatrunek nie jest założony zbyt ciasno. Jeśli zauważysz, że łapa poniżej założonego bandaża jest cieplejsza i obrzęknięta, natychmiast zmień opatrunek nie zaciskając już go tak bardzo.
• Zabezpiecz opatrunek przed wylizywaniem lub próbą ściągnięcia przez psa. Czasem konieczne jest założenie kołnierza elżbietańskiego na szyję zwierzęcia.
• Opatrunek zmieniaj codziennie, odkażając ranę za każdym razem

Pamiętaj

Gdy pies ulegnie jakiemuś zdarzeniu, w skutek którego dojdzie do uszkodzenia ciała, po udzieleniu pierwszej pomocy przedmedycznej skontaktuj się z lekarzem weterynarii.

TECHNIKI OPATRYWANIA RAN

Łapy i opuszki palców

1. Przygotuj sobie gazę jałową lub gazik (materiał dostosuj do wielkości psa oraz rozległości uszkodzenia). Rozłóż ją na całą długość, ale szerokość powinna być dostosowana do wielkości łapy (zwykle 5-10 cm).
2. Następnie złóż gazę na pół, połóż na niej łapę psa tak, by połowa gazy wystawała jeszcze przed palcami.
3. Zegnij materiał opatrunkowy tuż nad łapką.
4. Całość owiń bandażem, kierując się od dołu ku górze.
5. Bandażowanie zakończ na szczycie (zwykle tuż nad stawem nadgarstkowym lub skokowym), oklejając opatrunek w jego górnej części plastrem. Postaraj się część plastra przykleić również do sierści, by opatrunek nie zsunął się zbyt szybko.
6. Ważne, by opatrunek nie był założony zbyt ciasno. Sprawdzisz to, wsuwając ołówek pomiędzy skórę, a materiał opatrunkowy. Jeśli nie możesz tego zrobić, prawdopodobnie założyłeś opatrunek zbyt ciasno.
7. Na koniec zabezpiecz opatrunek flexem lub skarpetką bawełnianą i przyklej plastrem do sierści psa.

Opatrywanie ogona

1. Na zraniony ogon nałóż gazik, owiń go bandażem, którego końce przyklej do skóry plastrem.
2. Na całość nasuń skarpetkę tak, by okrywała ona większą część ogona.
3. Przymocuj ją plastrami do skóry zwierzęcia, wychodząc 5 cm ponad skarpetkę.
4. Następnie przeprowadź plaster z powrotem do końca ogona. Nie zaciskaj plastra zbyt mocno.

Opatrywanie uszu i głowy

Przy zranieniu jednego lub obu uszu, najlepiej jest obandażować całą głowę.

1. Przyłóż do zranionego ucha jałowy gazik lub gazę, ułóż ucho na szczycie głowy psa.
2. Drugie ucho ułóż na wierzchu w ten sam sposób tak, by utworzyć coś w rodzaju czepka na szczycie głowy psa.
3. Zabezpiecz opatrunek bandażem, owijając go wokół głowy i przyklejając plastrem do sierści.

Opatrunek na szyi psa

1. Na oczyszczoną ranę połóż jałową gazę i zamocuj ją, owijając szyję psa bandażem.
2. Zrób to na tyle mocno, by opatrunek nie zsunął się, ale na tyle luźno, by nie utrudniał zwierzęciu oddychania.
3. Zabezpiecz opatrunek plastrem, przyklejając go również do sierści.

Klatka piersiowa i barki

1. Po założeniu na ranę opatrunku zabezpiecz go, owijając w „ósemkę” wokół klatki piersiowej najpierw za, a następnie przed przednimi łapami.
2. Końce bandaża przyklej plastrem do skóry psa.

Biodra i boki tułowia

1. Na jałowy opatrunek załóż bandaż, owijając go w „ósemkę” wokół tułowia – najpierw przed, a następnie za tylnymi kończynami, od czasu do czasu przekładając bandaż również pomiędzy tylnymi łapami.
2. Bandaż zabezpiecz plastrem.

opracowanie; Justyna Krauze, technik wet.

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa u małych psów (<10 kg)

1. Ułóż psa na płaskim, twardym podłożu (bardzo małego psiaka możesz ułożyć na swojej dłoni). Unieś jego podbródek, rozciągając szyję tak, by utworzyć jak najprostszą drogę od pyszczka do płuc.
2. Udrożnij jego drogi oddechowe – otwórz jamę ustna psa i usuń ewentualne ciała obce, pociągnij mocno za język.
3. Jeśli u psa stwierdziłeś wcześniej brak pulsu i oddechu:
   • Klatkę piersiową uciskaj dokładnie w miejscu, gdzie znajduje się serce. By go znaleźć, zegnij przednią łapę psa w stawie łokciowym – punkt na klatce piersiowej bezpośrednio pod zgięciem to Twoje miejsce ucisku.
   • Ułóż dłonie na klatce piersiowej psa tuż za zgięciem łapy i rozpocznij rytmicznie uciskanie klatki piersiowej:
     • głębokość ucisku to około 1-1, 5 cm,
     • częstość – 80-100 uciśnięć na minutę. Może to być trudne do wykonania bez wcześniejszego treningu (to trochę więcej niż 1 ucisk na sekundę)
   • W przypadku małych psów nie wykonuj wdechów!
   • Reanimując szczenię, ułóż je na swojej dłoni, kciuk umieszczając nad sercem, a pozostałymi palcami przytrzymując maluszka od spodu. Rytmicznie uciskaj kciukiem jego klatkę piersiową na głębokość ok. 0, 5-1 cm.
   • Co minutę przerywaj reanimację, by sprawdzić oddech i tętno psa.
   • Zewnętrzny masaż serca kontynuuj do momentu przywrócenia akcji serca lub dotarcia do lekarza weterynarii.
4. Jeśli u psa wyczuwasz tętno, ale nie ma oddechu, rozpocznij sztuczne oddychanie:
   • Przyłóż usta do nosa psa (lub obejmij nimi zarówno nos, jak i pyszczek) i wdmuchnij powietrze dwukrotnie.
   • Obserwuj klatkę piersiową zwierzaka podczas wykonywania sztucznego oddychania – powinna się ona unosić; uważaj jednak, by nie wtłaczać zbyt gwałtownie powietrza do płuc małego psa – to może je uszkodzić.
   • Wykonuj 15-20 wdechów na minutę pamiętając, by pomiędzy każdym wdechem pozwolić powietrzu swobodnie wydostać się z płuc poszkodowanego.
   • Po minucie zrób 30-sekundową przerwę by sprawdzić, czy zwierzę nie podjęło samodzielnego oddychania.
   • Kontynuuj sztuczne oddychanie do momentu, aż zwierzę zacznie oddychać samodzielnie lub dotrzesz do weterynarza.

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa u średnich i dużych psów (>10 kg)

1. Ułóż psa na płaskim, twardym podłożu. Pod jego klatkę piersiową możesz wsunąć poduszkę. Unieś jego podbródek, rozciągając szyję tak, by utworzyć jak najprostszą drogę od pyska do płuc.
2. Udrożnij drogi oddechowe – rozewrzyj szczęki psa i usuń ewentualne ciała obce, pociągnij mocno za język.
3. Jeśli u psa stwierdziłeś wcześniej brak pulsu i oddechu:
   • Wykonaj 2 długie wdechy przez nos.
   • Klatkę piersiową uciskaj w jej najwyższym punkcie (czyli tam, gdzie żebra wysklepione są najbardziej).
   • Ułóż dłonie na klatce piersiowej psa i rozpocznij rytmicznie uciskanie klatki piersiowej:
     • psy średnie – 30 uciśnięć klatki piersiowej; psy duże 15 uciśnięć;
     • głębokość ucisku to 25-50% głębokości klatki piersiowej.
   • Kontynuuj reanimację, pamiętając, że stosunek ucisku klatki piersiowej do wentylacji powinien wynosić 15:2 (czyli 15 uciśnięć – 2 wdechy – 15 uciśnięć – 2 wdechy itd.)
   • W przypadku psów o mocno rozbudowanej głębokiej klatce piersiowej (np. buldogi), reanimacja będzie efektywniejsza, jeśli przeprowadzisz ją następująco:
     • Ułóż psa na plecach i skrzyżuj jego przednie łapy nad mostkiem.
     • Klęknij nad psem tak, by kolanami obejmować jego tułów.
     • Chwyć skrzyżowane łapy psa i uciskaj nimi mostek.
     • Jeśli ruchy ciała psa podczas reanimacji utrudniają Ci działanie, przeprowadź masaż serca w klasycznej pozycji.
   • Co minutę przerywaj reanimację, by sprawdzić oddech i tętno psa.
   • Zewnętrzny masaż serca i sztuczne oddychanie kontynuuj do momentu przywrócenia akcji serca lub dotarcia do lekarza weterynarii.
4. Jeśli u psa wyczuwasz tętno, ale nie ma oddechu, rozpocznij sztuczne oddychanie:
   • Przyłóż usta do nosa psa (lub obejmij nimi zarówno nos, jak i pysk) i wdmuchnij powietrze dwukrotnie.
   • Obserwuj klatkę piersiową zwierzaka podczas wykonywania sztucznego oddychania – powinna się ona unosić; w przypadku dużych psów powietrze trzeba wdmuchiwać z dość dużą siłą.
   • Wykonuj 15-20 wdechów na minutę pamiętając, by pomiędzy każdym wdechem pozwolić powietrzu swobodnie wydostać się z płuc poszkodowanego.
   • Po minucie zrób 30-sekundową przerwę by sprawdzić, czy zwierzę nie podjęło samodzielnego oddychania.
   • Kontynuuj sztuczne oddychanie do momentu, aż zwierzę zacznie oddychać samodzielnie lub dotrzesz do weterynarza.

opracowanie: Justyna Krauze, technik wet.

Ukąszenie zwierzęcia przez osę, pszczołę lub szerszenia.

W cieple dni zwiększa się prawdopodobieństwo, że twój pies biegając po łące zechce upolować jakiegoś owada w skutek czego zostanie użądlony przez pszczołę, osę lub szerszenia.

Jad, znajdujący się w ich żądłach zawiera substancje naczynioruchowe, które zdolne są do wywołania reakcji alergicznych lub toksycznych.

Większość użądleń dotyczy części twarzowej głowy oraz słabo owłosionych części ciała zwierzęcia.

Oznaki ukąszenia są bardzo różne począwszy od lekkiej reakcji uczuleniowej w postaci świądu i pokrzywki aż do wstrząsu anafilaktycznego spowodowanych jadem.

Objawy to często:

• Zaczerwienienie skóry
• Obrzęk miejsca użądlenia
• Świąd
• Ból
• Reakcja uczuleniowa – wstrząs anafilaktyczny (zagrożenie życia)

 Przy silnej reakcji na jad:

• w dość szybkim tempie pojawia się u zwierzęcia gorączka, silne osłabienie, letarg;
• błony śluzowe mogą być bardzo blade, lub wręcz przeciwnie – przekrwione;
• może dojść do poważnych zaburzeń oddechowych, zwierzę zaczyna się dusić;
• krwiste wymioty, biegunka, wybroczyny na skórze
• zaburzenia neurologiczne, drżenie,

Pierwsza pomoc:

1. Jeśli doszło do uogólnionej reakcji alergicznej musisz jak najszybciej zabrać zwierzę do lekarza. Obserwuj, czy nie rozwija się wstrząs i bądź gotowy na podjęcie reanimacji.
2. Usuń żądło i jego resztki, a następnie zdezynfekuj okolicę za pomocą octeniseptu lub rivanolu. PAMIĘTAJ ABY ŻĄDŁO CHWYCIĆ PĘSETĄ JAK NAJBLIŻEJ SKÓRY
3. Zastosuj lek przeciwhistaminowy (ale tylko wtedy, gdy zwierzę jest przytomne!). Możesz posmarować okolicę fenistilem lub podać Calritine w dawce 2 mg/kg m.c.
4. Przyłóż zimny kompres do miejsca ukąszenia. Zmocz kawałek materiału w zimnej wodzie i przyłóż do podrażnionej skóry, następnie na wierzch nałóż worek wypełniony kostkami lodu (można zastosować cold pack’a). Takie kompresy nakładaj na 10 minut kilka razy dziennie.
5. Przygotuj maseczkę z sody oczyszczonej – pomoże złagodzić podrażnienie i świąt. Do łyżki sody oczyszczonej dodaj niewielką ilość wody tak, by powstała papka i posmaruj nią miejsce ukąszenia.
6. Jeśli doszło do ukąszenia wewnątrz pyska, daj zwierzęciu do picia zimną wodę. Spróbuj też wysmarować śluzówki roztworem sody oczyszczonej. Można podać steryd w zastrzyku (poproś lekarza weterynarii do przygotowania dawki która w przypadku obrzęku gardła lub wstrząsu może uratować życie zwierzęcia oraz poproś aby Cię nauczył go podawać)
7. Zabezpiecz miejsce użądlenia przed drapaniem aby zapobiec wtórnym zakażeniom skóry

UWAGA ZAWSZE NALEŻY POKAZAĆ PSA/ KOTA LEKARZOWI WETERYNARII NAWET JEŚLI JEGO STAN JEST DOBRY W PRZYPADKU GDY DOJDZIE DO UGRYZIENIA W OBRĘBIE PYSKA/ GŁOWY BĄDŹ ZWIERZĘ BARDZO SPUCHŁO.

opracowanie: Justyna Krauze, technik wet