Wilczarz irlandzki

Historia rasy:

Wilczarz irlandzki to największy z chartów, który istniał w Irlandii juz w VII w p.n.e. Przodkowie rasy zamieszliwali wyspę zanim na terenie Irlandii poljawili się Celtowie. Chart irlandzki był bardzo ceniony przez szlachtę i władców. Jego wizerunek widniał w herbie okok liscia koniczyny i harfy. Cahrty Irlandzkie były niezwykle cennymi prezentyami, którymi obdarowywano eurpejskie i skandynawskie rodziny królewskie począwszy od średniowiecza aż do XVII wieku. Jeden chart kosztował kosztował równowartość dwóch dobrych koni do jazdy. Wilczarze wykorzystywano głównie do polowań na wilki – stąd wzięła sie ich nazwa. Gdy jednak wilki niemal wytrzebiono, psom tym zagroziło wyginięcie. Odbudowy rasy podjał się kpt. George Graham krzyżując Wilczarze z deerhoundami, dogami niemieckimi, Borzojami i i mastifami tybetańskimi. Pierwszy klub rasy utworzony został w 1885 roku, rok poxniej opracowany został wzorzec, a rasa została uznana przez angielski Kennel Club w roku 1897

Temperament/charakter:

O Wilczaru mówi się „jagnię w domu, lew na polowaniu” co najlepiej oddaje ich naturę. Jest to pies spokojny o zrównoważonym temperamencie, łagodny, lojalny, wierny i bardzo przywiązany do swojej rodziny. W stosunku do dzieci cierpliwy, tolerancyjny i delikatny, świadomy swojej siły i wielkości. Jest odważny, ale pozbawiony agresji, niesprowokowany nie wszyna awantur. W stosunku do obcych zachowuje dystans i rezerwę, nie przejawia jednak zachowań terytorialnych i nie ma instynktu psa obrończego, mimo to samym rozmiarem i siłą budzi respekt. Łatwo i szybko sie uczy, jest inteligentny, powściągliwy i dość niezależny.

Potrzeby rasy:

Wilczarz to pies o silnym instynkcie myśliwskim oraz dużej potrzebie ruchu. Bieganie i pogoń to ulubione zajęcie tego ps,a trzeba jednak uważać by niekontrolowana nie przerodziła sie w regularne polowanie. Najlepiej zatem puszczać psa ze smyczy w bezpiecznych, ogordzonych miejscach. Szkolenie warto zacząć wcześnie i zadbać o własciwą socjalizację. Niewskazane jest szkolenie IPO, które niepotrzebnie może wyzwolić i rozbudzić w tym psie agresję. Wilczarz potrzebuje spokojnego, wyrozumiałego i konsekwentnego prowadzenia, łagodnego traktowania, zachęty do współpracy oraz urozmaiconego treningu. Nie jest to pies dla każdego, wymaga dużo uwagi i czasu, zaangażowania oraz także nakładów finansowych.

Zdrowie i pielęgnacja:

Pielęgnacja Wilczarza nie należy do szczególnie skomplikowanych, sierść wymaga jednak regularnego szczotkowania, co zajmuje troche czasu biorąc pod uwagę rozmiary tego psa. Rasa niestety nie należy do zbyt zdrowych, narażona jest na skręt żoładka z uwagi na wzrost i głeboką klatkę piersiową, inne często spotykane schorzenia to wady serca, postępujacy zanik siatkówki, epilepsja, rak kości, alergie i dysplazja stawów biodrowych.

[pdf-embedder url=”https://dog.net.pl/wp-content/uploads/2017/10/Wilczarzirlandzki1.pdf”]